Δημοσιεύσεις και Aναδημοσιεύσεις του Γιάννη Διαβάτη (DEA sc.PO/Droit International Public“P
ARIS II”- SORBONNE)
36,2 δισεκατομμύρια το τζογαδο’ρικο χρήμα στο 2023).
Αυξάνεται ο τζόγος, στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η παραγωγικότητα με “αχίλλειο πτέρνα” αυτής την αγροδιατροφικη’ παραγωγή.
Το τανγκό χορεύεται πάντα με δύο, το ίδιο και η διαφθορά. Το αλισβερίσι μεταξύ “εξυπηρετητών” και “εξυπηρετουμένων” καλά κρατεί.
Μας κατάντησαν να ζούμε εναντίον του εαυτού μας. Αντί να παράγουμε τζογάρουμε.
Πάμε ολοταχώς…
“πάνω στα βράχια”..!
Οι βουλευτές οι οποίοι ζήτησαν και πήραν, από εμάς, την ψήφο εμπιστοσύνης, ως εκπρόσωποι μας- υποτίθεται-και ως υπερασπιστές των συμφερόντων μας, της κοινωνίας μας, του μέλλοντος μας, των περιουσιών μας, και παντός άλλου που συνιστά την κοινωνική ευταξία και πρόοδο, απο υπερασπιστές μας- καθώς θα έπρεπε να είναι- κατάντησαν υπονομευτές μας. Ψηφίζουν νόμους εναντίον μας. Φέρνουν
τα καζίνα πιο κοντά στα σχολεία και στα σπίτια μας. Αυτοί φταίνε για την κακοδαιμονία μας ως προς πολλά θέματα. Ενεργούν, συνήθως και κατά την πλειονότητα τους, αντιθετικά με όσα μας υπόσχονται προεκλογικως.
Τι κάνουν για να γλυτώσει ο τόπος μας από τον τζόγο και τις συνεπαγόμενες, αυτού, τραγωδίες ; Τίποτα!. Ακόμα χειρότερα!!! Νομοθετούν υπέρ του τζόγου και ψηφίζουν νόμους εναντίον των πατρίων, των κοινωνικών και των ατομικών συμφερόντων μας.
Αυξάνεται- κάθε χρόνο και περισσότερο- η κατάθεση και ανακύκλωση δισεκατομμυρίων ευρω στον τζόγο. Το ’23 “έκλεισε” με 36 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ (κατάθεση και ανακύκλωση χρημάτων μαζί) στα “τυχερά”, κακο’τυχα επί της ουσίας, παίγνια με κυρίαρχο το διαδίκτυο και συνακόλουθα τα καζίνα, ιπποδρομίες, ποδόσφαιρο, στοιχήματα κλπ.
Ταυτόχρονα η καθ’αυτή βιομηχανία μας συρρικνώνεται. Αντίθετα, όλο και περισσότερο αναπτύσσονται οι “βιομηχανίες” υπηρεσιών όπως είναι ο τουρισμός και επίσης, ο τζόγος.
Ως προς τον τουρισμό, άντε και να πούμε ότι είναι καλοδεχούμενος παρ’όλη την μέτρια έως χαμηλή ποιότητά του. Η “βιομηχανία” του τζόγου, όμως, είναι απαράδεκτη για κάθε λογικό και σώφρονα άνθρωπο. Τα τερτίπια των πολιτικάντηδων να μας
πείσουν πώς ο τζόγος είναι “επενδυτικό κεφάλαιο”προερχόμενο από πλούσιους ημεδαπούς και ξένους και πως είναι για το καλό του τόπου σαν, δηθεν, “Δημόσιο συμφέρον” δεν μας πειθουν. Αυτές είναι απατηλές και πολύ επικίνδυνες δοκησισοφι’ες. Τέτοιες ρητορίες και νομοθεσίες είναι αντίθετες στον (ανύπαρκτο) “Κοινωνικό Πολιτισμό”. Με αυτόν τον όρον εννοούμε την αγωγή εκείνη πού θα ενέπνεε και θα δραστηριοποιουσε τους Πολίτες προς την κατεύθυνση του συνολικού κοινωνικού συμφέροντος, κατά προτεραιότητα, έναντι του ατομικού ωφέλους. Με μία τέτοια αγωγή θα εξέλιπε ο επικίνδυνος “ωχαδελφισμός” της λογικής που λέει “το σπίτι του γείτονα καίγεται, όχι το δικό μου… άσ’το να καεί”.
Αυτό το ολέθριο ” λαισσε’- φερ, λαισσε’-πασε’ “(laissez-faire, laissez- passer) της αδιαφορίας του ενός για την δυστυχία του άλλου μας έφερε στην παρούσα κατάσταση και μας πάει στα επερχόμενα χείριστα. Ο εθισμός στον τζόγο οδηγεί ακόμη και σε αυτοκτονίες, κατόπιν απώλειας περιουσιών και οικογενειακων συγκρούσεων. Ουδείς γνωρίζει τίνος την πόρτα θα χτυπήσει, αυτή η “κατάρα” του τζόγου και στο δικό του σπίτι, μέχρι να συμβεί στον σύζυγο, στην σύζυγο ή στα παιδιά μιας οικογένειας. Φέρνουν την “καταρα” αυτη όλο και πιο κοντά στο σπίτι του καθενός μέσω του διαδικτύου – και τώρα μέσω των καζίνων στις γειτονιές. Αρχής γενομένης από το Μαρούσι, στο οποίο μεταφέρεται το καζίνο της Πάρνηθας, η προβλεπομενη εξέλιξη θα είναι να μεταφερθεί, ποικιλοτρόπως, το τζογάρισμα και σε αλλες γειτονιές.
Αυτού του είδους τις “επενδύσεις” θέλουν να μεταφέρουν μέσα στον κοινωνικό ιστό, στις συνοικίες, δίπλα σε σχολεία και νοικοκυρεμένες οικογένειες. Σε τέτοια πρότυπα θέλουν να περιπλέξουν τη νεολαία μας αντί να την εμπνεύσουν και να την βοηθήσουν προς την δημιουργική παραγωγή. Τις τελευταίες δεκαετίες με την εισαγωγή αλλοδαπών εργατών και την εκμίσθωση της παμφθηνης εργασίας αυτών, κατάντησαν τους νέους μας απρόθυμους για εργασία. Μέρος αιτών έχουν, ήδη, εθιστεί στην αεργία καί στα ναρκωτικά.Τώρα θέλουν να τούς εθισουν και στον τζόγο.
Συναφεις και συντρέχουσες κακοδαιμονίες τέτοιων πολιτικών αποφάσεων είναι και η αποδημία των νέων -και όχι μόνον – επιστημόνων μας καθώς, επίσης καί η “ωρολογιακη βόμβα” της δημογραφικής παρακμής η οποία όταν θα “σκάσει” θα έχουμε μείνει ως μία μικρή μειονότητα μέσα στην πλειονότητα των ξένων που θα έχουν αλλοιώσει τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις μας και ό,τι άλλο συνιστά την έννοια της Πατρίδος.
Ο κύριος λόγος για τον οποίον γράφτηκε αυτό το σημείωμα είναι το “δριμύ κατηγορώ” μας κατά των βουλευτών οι οποίοι ψηφίζουν νόμους που δεν συνάδουν με τις εντολές τις οποίες τους δώσαμε. Πριν από τις εκλογές εκλιπαρούν για την ψήφο μας. Μετά τις εκλογές γίνονται “Δαμόκλειος σπάθη” στον σβέρκο μας, απρόσιτοι, αδιάφορηοι και συνεργοί στις αδικίες εις βάρος μας. Στο σπίτι μας δεν ήρθε ποτέ κανένας πρωθυπουργός να συζητήσει την ψήφο μας. Οι υποψήφιοι βουλευτές έρχονται και μας λένε… “εγώ είμαι για ‘σενα”. Το υπόλοιπο της φράσης που δεν μας το είπαν το μαθαίνουμε εκ των υστέρων και είναι…”για να σε καταστρέψω”. Το
Τούτων λεχθέντων, και επαναλαμβανομε’νης της ίδιας
φάρσοκωμωδίας δεν φταίνε, πλέον, οι βουλευτές αλλά οι ψηφοφόροι που ψηφίζουν τους ίδιους και τους ίδιους.
Ευχόμαστε…
“Καλά μυαλά”σε όλους μας.