Κατηγορία: ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Δημοσιεύσεις και Aναδημοσιεύσεις του Γιάννη Διαβάτη (D.E.A. Sc. PO/DROIT INTERNATIONAL PUBLIC “PARIS II”-SORBONNE)
ΈΛΛΗΝΑΣ: Ο… “ΠΛΟΎΣΙΟΣ ΖΗΤΙΆΝΟΣ”
Κάποιες αλήθειες είναι τόσο οδυνηρές που,ίσως, θα ήταν καλύτερα να μην τις γνωρίζει κάποιος. Η Ελλάδα είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Φρόντισαν, όμως, οι πολιτικάντηδες να της αποδώσουν το μειωτικό παρατσούκλι της “ψωροκ’ωσταινας . Τελευταίως έπαψε να ακούγεται αυτό το παρατσούκλι. Παραμένει όμως η Ελλάδα να είναι μία πάμπλουτη χώρα με, ταυτόχρονα, πάμφτωχο τον λαό της. Είχαμε την οδυνηρή τύχη να συζητήσουμε, σε πολλαπλές συναντήσεις, με τον αείμνηστο Σωτήρη Σοφιανόπουλο (“ΧΡΩΠΕΙ”και πολλά ακόμη) ο οποίος στο κτήμα του, στα Κάτω Πατήσια, όταν συνεδριάζαμε ήταν τόσο πειστικός με τις αναφορές του στον ελληνικό, αλλα αναξιοποίητο, πλούτο ώστε μας έχει απομείνει από τότε (δεκαετία ’90) σχεδόν σαν ψυχικό τραύμα πώς ενώ θα έπρεπε ο Ελληνας να ζει πλουσιοπάροχα και άνετα για να δημιουργεί και να συνεχίζει το πνευματικό-πολιτισμικό Εργο των προγόνων του βιοπαλεύει και χρεώνεται για να μπορεί να έχει “ένα πιάτο φαΐ” και να πληρώνει, με ρυθμίσεις, τους λογαριασμούς ΔΕΗ κλπ.
Για κάθε κακό υπάρχει και κάποιος κακούργος. Για την φτώχεια των Ελλήνων κακούργοι είναι οι πολιτικάντηδες οι οποίοι έχουν αφήσει αναξιοποίητο τον πλούτο μας ή τον έχουν παραδώσει σε μία κλίκα
ημετέρων και πολυεθνικών εταιρειών.
Ο Χρήστος Μαλτέζος έχει γράψει το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει για τον Σωτήρη Σοφιανόπουλο, (εξαιρουμένου ενός δικού του βιβλίου το οποίο ο ίδιος μας είχε παραδώσει και του οποίου αντίτυπο διαθέτουμε στην βιβλιοθήκη μας. Αυτό ήταν και παραμένει εκτός εμπορίου). Θα χρειαζόντουσαν πολλά βιβλία για να αποδειχθεί πόσο πλούσια είναι η Ελλάδα και πόσο φτωχή την έχουν καταντήσει. Το ΙΓΜΕ (ινστιτούτο γεωλογικών μελετών) που θα έπρεπε να ήταν φαροδείκτης και ανιχνευτήρας του, εν δυνάμει, πλούτου μας το καταντησαν “άδειο πουκάμισο” . Για την αλιεία έδιναν χρήματα σε όποιον ψαρά κατέστρεφε το αλιευτικό του σκάφος. Το ίδιο έκαναν και στους αγρότες, στους κτηνοτρόφους, στους παραγωγούς έλεγαν “πάρτε λεφτά και καταστρέψτε την παραγωγή σας”. Αμπέλια, τυροκομεία και πολλά ακόμη καταστράφηκαν. Τόση ηλιθιότητα εκ μέρους του λαού μας δεν θα μπορούσε να ήταν πιστευτή αν δεν είχε, ήδη, συμβεί. Οταν ζούσα στο Παρίσι (έχω ακόμη το άρθρο) διαβάζαμε στην εφημερίδα “le monde” πώς σε δημοψήφισμά τους οι Ελβετοί αρνήθηκαν την μείωση των εβδομαδιαίων εργατοωρ’ων τους (χωρίς μείωση μισθού) επειδή έκριναν πώς μακροπρόθεσμα αυτό θα είχε αρνητική επίδραση στην οικονομία της χώρας. Πως να μη ζηλέψουμε τέτοιες αποφάσεις!!! Πώς να αντέξουμε ότι κατάντησαν το δικό μας λαό, με τα δικά του χέρια, να βγάζει τα δικά του μάτια. Θα επιχειρήσουμε σε άλλο σημείωμα να αναφερθούμε στην, σχεδόν, ατέλειωτη πληθώρα πλουτοπαραγωγικών πηγών που άλλες παραδόθηκαν στο συγγενολόι των πολιτικάντηδων και άλλες σε πολυεθνικές ενώ πολλές έχουν παραμείνει
ανεκμετάλλευτες είτε, ακόμη χειρότερα, έχουν καταστραφεί όπως η βιομηχανία αυτοκινήτων η οποία δεν συνέφερε τους, “άσπονδους φίλους”, ευρωπαίους να υπάρχει στην Ελλάδα. Επιγραμματικά αναφέρουμε εδώ πώς τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας θα μπορούσαν όχι μόνον να καλύπτουν τις εσωτερικές μας ανάγκες αλλά να τροφοδοτούν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρά ταύτα εισάγουμε ενέργεια από φτωχότερες χώρες όπως είναι τα Σκόπια. Επίσης θα μπορούσαμε να έχουμε την διατροφική μας επάρκεια με, επι πλέον, τεράστιες εξαγωγικές δυνατότητες χωρίς καμία ανάγκη εισαγωγής διατροφικών προϊόντων ενώ τώρα εισάγουμε σχεδόν τα πάντα από Κίνα, Τουρκία και πανταχόθεν της υφηλίου. Θα μπορούσε να είχαμε πάμπλουτους τους αγροκτηνοτρόφους μας όπως και τους αλιείς μας και τον λαό μας. Επίσης για τίς αναξιοποίητες έως και τις κατεστραμμένες ιαματικές πηγές αναζητούνται απαντήσεις. Το αυτό και για τα αναξιοποίητα θεραπευτικά σπήλαια και για τον αξιοποίητο θρησκευτικό τουρισμό και για τις αναξιοποίητες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από ήλιο, αέρα, θάλασσα, υδατοπτώσεις, γεωθερμία, κλπ. Αυτά τα αγαθά, με τους κατάλληλους τρόπους (και όχι ζημιώνοντας το περιβάλλον με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες ) θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί με πολλές μικρότερες μονάδες τοποθετημένες σε μεγάλα κρατικά συγκροτήματα πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κλπ όπως ακόμη και σε μονοκατοικίες. Θα μπορούσαν, συνεπώς, να έχουν απαλλάξει τον λαό μας από το άγχος των λογαριασμών ΔΕΗ κλπ.
Ο πειρασμός για να αναφερθούμε σε πολλές άλλες πηγές όπως σπάνιες γαίες, πολύτιμους λίθους, εναλλακτικές μορφές ενεργειακού πλούτου είναι μεγάλος. Αντίθετα όμως ο χώρος, σε αυτό το σημείωμα, είναι μικρός και επιτρέπει μόνον τη διατύπωση της διαμαρτυρίας μας κατά των πολιτικάντηδων οι οποίοι εγκληματούν έναντι του λαού μας καθιστώντας τον
“πρίγκιπα- ζητιάνο” ενω θα μπορούσε να είναι ο πλούσιος προμηθευτής της Ευρώπης χωρίς την αγωνία αποπληρωμής των χρεών του που, αδίκως, φορτώθηκε από τους επικίνδυνους πολιτικούς της χώρας με συνευθύνη, δυστυχώς, και του ιδίου. Λένε (και έχουν δίκιο) πώς αν η καμήλα δεν έσκυβε, το αφεντικό της δεν θα την φόρτωνε… και ο νοών νοείτω.
Κάποιες αλήθειες είναι τόσο οδυνηρές που,ίσως, θα ήταν καλύτερα να μην τις γνωρίζει κάποιος. Η Ελλάδα είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Φρόντισαν, όμως, οι πολιτικάντηδες να της αποδώσουν το μειωτικό παρατσούκλι της “ψωροκ’ωσταινας . Τελευταίως έπαψε να ακούγεται αυτό το παρατσούκλι. Παραμένει όμως η Ελλάδα να είναι μία πάμπλουτη χώρα με, ταυτόχρονα, πάμφτωχο τον λαό της. Είχαμε την οδυνηρή τύχη να συζητήσουμε, σε πολλαπλές συναντήσεις, με τον αείμνηστο Σωτήρη Σοφιανόπουλο (“ΧΡΩΠΕΙ”και πολλά ακόμη) ο οποίος στο κτήμα του, στα Κάτω Πατήσια, όταν συνεδριάζαμε ήταν τόσο πειστικός με τις αναφορές του στον ελληνικό, αλλα αναξιοποίητο, πλούτο ώστε μας έχει απομείνει από τότε (δεκαετία ’90) σχεδόν σαν ψυχικό τραύμα πώς ενώ θα έπρεπε ο Ελληνας να ζει πλουσιοπάροχα και άνετα για να δημιουργεί και να συνεχίζει το πνευματικό-πολιτισμικό Εργο των προγόνων του βιοπαλεύει και χρεώνεται για να μπορεί να έχει “ένα πιάτο φαΐ” και να πληρώνει, με ρυθμίσεις, τους λογαριασμούς ΔΕΗ κλπ.
Για κάθε κακό υπάρχει και κάποιος κακούργος. Για την φτώχεια των Ελλήνων κακούργοι είναι οι πολιτικάντηδες οι οποίοι έχουν αφήσει αναξιοποίητο τον πλούτο μας ή τον έχουν παραδώσει σε μία κλίκα
ημετέρων και πολυεθνικών εταιρειών.
Ο Χρήστος Μαλτέζος έχει γράψει το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει για τον Σωτήρη Σοφιανόπουλο, (εξαιρουμένου ενός δικού του βιβλίου το οποίο ο ίδιος μας είχε παραδώσει και του οποίου αντίτυπο διαθέτουμε στην βιβλιοθήκη μας. Αυτό ήταν και παραμένει εκτός εμπορίου). Θα χρειαζόντουσαν πολλά βιβλία για να αποδειχθεί πόσο πλούσια είναι η Ελλάδα και πόσο φτωχή την έχουν καταντήσει. Το ΙΓΜΕ (ινστιτούτο γεωλογικών μελετών) που θα έπρεπε να ήταν φαροδείκτης και ανιχνευτήρας του, εν δυνάμει, πλούτου μας το καταντησαν “άδειο πουκάμισο” . Για την αλιεία έδιναν χρήματα σε όποιον ψαρά κατέστρεφε το αλιευτικό του σκάφος. Το ίδιο έκαναν και στους αγρότες, στους κτηνοτρόφους, στους παραγωγούς έλεγαν “πάρτε λεφτά και καταστρέψτε την παραγωγή σας”. Αμπέλια, τυροκομεία και πολλά ακόμη καταστράφηκαν. Τόση ηλιθιότητα εκ μέρους του λαού μας δεν θα μπορούσε να ήταν πιστευτή αν δεν είχε, ήδη, συμβεί. Οταν ζούσα στο Παρίσι (έχω ακόμη το άρθρο) διαβάζαμε στην εφημερίδα “le monde” πώς σε δημοψήφισμά τους οι Ελβετοί αρνήθηκαν την μείωση των εβδομαδιαίων εργατοωρ’ων τους (χωρίς μείωση μισθού) επειδή έκριναν πώς μακροπρόθεσμα αυτό θα είχε αρνητική επίδραση στην οικονομία της χώρας. Πως να μη ζηλέψουμε τέτοιες αποφάσεις!!! Πώς να αντέξουμε ότι κατάντησαν το δικό μας λαό, με τα δικά του χέρια, να βγάζει τα δικά του μάτια. Θα επιχειρήσουμε σε άλλο σημείωμα να αναφερθούμε στην, σχεδόν, ατέλειωτη πληθώρα πλουτοπαραγωγικών πηγών που άλλες παραδόθηκαν στο συγγενολόι των πολιτικάντηδων και άλλες σε πολυεθνικές ενώ πολλές έχουν παραμείνει
ανεκμετάλλευτες είτε, ακόμη χειρότερα, έχουν καταστραφεί όπως η βιομηχανία αυτοκινήτων η οποία δεν συνέφερε τους, “άσπονδους φίλους”, ευρωπαίους να υπάρχει στην Ελλάδα. Επιγραμματικά αναφέρουμε εδώ πώς τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας θα μπορούσαν όχι μόνον να καλύπτουν τις εσωτερικές μας ανάγκες αλλά να τροφοδοτούν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρά ταύτα εισάγουμε ενέργεια από φτωχότερες χώρες όπως είναι τα Σκόπια. Επίσης θα μπορούσαμε να έχουμε την διατροφική μας επάρκεια με, επι πλέον, τεράστιες εξαγωγικές δυνατότητες χωρίς καμία ανάγκη εισαγωγής διατροφικών προϊόντων ενώ τώρα εισάγουμε σχεδόν τα πάντα από Κίνα, Τουρκία και πανταχόθεν της υφηλίου. Θα μπορούσε να είχαμε πάμπλουτους τους αγροκτηνοτρόφους μας όπως και τους αλιείς μας και τον λαό μας. Επίσης για τίς αναξιοποίητες έως και τις κατεστραμμένες ιαματικές πηγές αναζητούνται απαντήσεις. Το αυτό και για τα αναξιοποίητα θεραπευτικά σπήλαια και για τον αξιοποίητο θρησκευτικό τουρισμό και για τις αναξιοποίητες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από ήλιο, αέρα, θάλασσα, υδατοπτώσεις, γεωθερμία, κλπ. Αυτά τα αγαθά, με τους κατάλληλους τρόπους (και όχι ζημιώνοντας το περιβάλλον με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες ) θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί με πολλές μικρότερες μονάδες τοποθετημένες σε μεγάλα κρατικά συγκροτήματα πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κλπ όπως ακόμη και σε μονοκατοικίες. Θα μπορούσαν, συνεπώς, να έχουν απαλλάξει τον λαό μας από το άγχος των λογαριασμών ΔΕΗ κλπ.
Ο πειρασμός για να αναφερθούμε σε πολλές άλλες πηγές όπως σπάνιες γαίες, πολύτιμους λίθους, εναλλακτικές μορφές ενεργειακού πλούτου είναι μεγάλος. Αντίθετα όμως ο χώρος, σε αυτό το σημείωμα, είναι μικρός και επιτρέπει μόνον τη διατύπωση της διαμαρτυρίας μας κατά των πολιτικάντηδων οι οποίοι εγκληματούν έναντι του λαού μας καθιστώντας τον
“πρίγκιπα- ζητιάνο” ενω θα μπορούσε να είναι ο πλούσιος προμηθευτής της Ευρώπης χωρίς την αγωνία αποπληρωμής των χρεών του που, αδίκως, φορτώθηκε από τους επικίνδυνους πολιτικούς της χώρας με συνευθύνη, δυστυχώς, και του ιδίου. Λένε (και έχουν δίκιο) πώς αν η καμήλα δεν έσκυβε, το αφεντικό της δεν θα την φόρτωνε… και ο νοών νοείτω.